stipulaceus, -a, -um – aus Stroh: ERASMVS ad 2,9,65 Stupa seniculus. Στυπεῖον γερόντιον, i. Stupa, sive stipulaceus seniculus. De uiribus effoeto sene. Simillimum illi quod alio diximus loco, Homo bulla. Sumptum a ligno, quod iam exaruit, exsuccumque redditum est et marcidum, in stipulae morem. Stupa dicitur quod e lino excutitur siccum et inutile. LVTHER in Emserum p.674 Hoc enim erat mihi Tydeus adversus multos feneos et stipulaceos milites. == vot mon p.259 Cur solum castitatis uotum Adamantinum est, cum caetera omnia stupea sint et stipulacea?