resolutiuus, -a, -um
auflösend: PICO-G thes pr 3,45 Ordo librorum metaphysice post naturales eo modo, quo eos ordinauit Aristoteles, secundum nullum processum, siue compositiuum, siue resolutiuum, potest esse rectus. AGRIPPA occ 1,9 (v. maturatiuus).
Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|