elimator, -oris, m.
1) der perfekt darstellt: SALVTATI fat 2,6 p.47 Seneca quidem noster, stoicorum qui latinis scripserunt litteris sine dubio princeps et virtutum diligentissimus elimator. 2) der abfeilt, perfektioniert: PREBVSINVS Amerbach ep I 29,2 (1494) Ad preclarum ... Magistrum Iohannem de amerbach palladiae ac appollinaee bibliothecae fabrum et elimatorem efficacissimum. WITZEL ep sig.M2r (1531) Rhenano nescio quid maximum et immensum debemus, utpote recusori elimatorique ueterum Authorum.
Lexicographica: TLL* (1x, TERT.)
|