elimator, -oris, m.
1) der perfekt darstellt: SALVTATI fat 2,6 p.47 Seneca quidem noster, stoicorum qui latinis scripserunt litteris sine dubio princeps et virtutum diligentissimus elimator. 2) der abfeilt, perfektioniert: PREBVSINVS Amerbach ep I 29,2 (1494) Ad preclarum ... Magistrum Iohannem de amerbach palladiae ac appollinaee bibliothecae fabrum et elimatorem efficacissimum. WITZEL ep sig.M2r (1531) Rhenano nescio quid maximum et immensum debemus, utpote
![]() Lexicographica: TLL* (1x, TERT.)
|