consolamen, -inis, n.
Trost: ALIGHIERI-P comm I Dante purg 19,46-51 Dicendo de quarto Angelo ... introducente eos ad quintum circulum, ubi punitur avaritia in planctu, qui erit consolamen. SALVTATI ep 11,1 Collucius cancellarius florentinus ad Malatestam ad consolamen sororis defuncte. HESSVS op farr I fol.263r Et rectum sapere, et frequenter eius | Consolamine vivere et valere. ABEL carm sig.I3r Hinc doctrina sagax, inde salubria | Consolamina profluent.
![]() Lexicographica: TLL (1x, PS.HIER. epist.)
|