arbitramentum, -i, n. – (schiedsrichterliche) Entscheidung: SERVETVS christ rest fol.19r Item, quis non videt vocabulum "arbitrabatur" esse penitus humanum? quis non videt latrocinii arbitramentum, profane rebus illis attribui? == christ rest fol.20r Omitto hic referre fabulosa figmenta, de metaphysica illarum trium invisibilium rerum naturali rapina, et aequalitatis arbitramento. LAYMANN theol moral IV p.280 cùm arbitratoris munus, seu arbitramentum ad partium concordiam, adeóque ad pietatem principaliter referatur.
– lex.: PEROTTI ccopiae 9,8 Quidam arbitramentum pro arbitrio hoc est arbitri sententia usurpant.