impersuasibilis, -e – nicht von Überredung abhängig oder dieser zugänglich: – 1) von Sachen: – a) unglaublich: GLOSS Lucianus Charon 4,1 ἀπίθανόν: impersuasibile. TRITHEMIVS antipalus 1,2,3 In quo tanta promittuntur miranda, quanta vix homo cogitare posset, ministerio et arte daemonum patranda, quae omnia non solum vana et stulta, sed etiam prorsus impersuasibilia videntur. COPERNICVS rev 1,10 p.137 Illa quoque Ptolemaei argumentatio ... quam sit impersuasibilis, ex eo patet, quod ... . – b) festehend: GLOSS Lucianus Timon 2,2 ἀπίθανος: impersuasibilis. TRAVERSARI Dionys div nom 7,4 p.409 in ipsis que ueritatem, impersuasibili identitate, certam et simplicem ueritatis notionem habentibus iis qui crediderunt (gr. p.199 ἀμεταπείστῳ ταυτότητι). ARGENTINO praestig 3 p.27 hoc est impersuasibilem.
– 2) von Personen, ungläubig: LVTHER op III fol.152v (1519) Vertit autem sermonem ad Deum querulans ... de incredulis et impersuasibilibus - quales praecipue erant Iudaei populus durae cervicis -, quòd nolint credere bene monentibus. BVCER in evang p.369 homines pravi, iniqui, duri, praefracti, impersuasibiles. BVLLINGER in Luc fol.8r convertet ... ad prudentiam iustorum ἀπειθεῖς inobedientes, contumaces et impersuasibiles sunt, sequentes sui animi pravi corruptionem et impetum