supererogatorius, -a, -um – überzählig, über die Notwendigkeit o. Verpflichtung hinausgehend: LASCO-I min. op I p.429 (1559) opera item nostra non tantum meritoria, sed etiam supererogatoria, et quidem quae non solum nobis adiumento sint, sed etiam aliis tam vivis quam mortuis. SEGNI reliqu p.37 Reges profectò huius mundi non solum praestant necessaria filiis suis, sed etiam supererrogatoria. ARMINIVS op p.301 quum Missae sacrificium dicat esse propitiatorium pro peccatis et poenis vivorum et mortuorum, quum denique nonnullorum opera supererogatoria, eousque extollat, ut etiam aliis ad salutem sint utilia. SCHOPPE phil p.257 se facturum opus supererogatorium, et similiter 250 equites sustentaturum.