fortiusculus, -a, -um
tapfer, eher stark: LANDINO disp Cam 2 p.57 Hic cum a Zenone Citieo Stoicorum principe fortiusculus esse didicisset atque ex illius ore virtutem ut solum bonum coleret. == disp Cam 3 p.136 Prius enim fortiuscula adhuc ita pugnabat Dido contra amorem. LEONTORIVS Amerbach ep I 395,12 (1508) vt fortiusculus et virilis est, vt dolorem subiuit, vt rediit ad sanitatem.
Lexicographica: TLL (1x adi., FVLG. myth.)
|