praedoctus, -a, -um
– sehr gelehrt: RONTO Guarino ep 590 (1430) predocte Guarine, qui intimiora 
prenoveris, effer euge michi qua venia et qua ratione iuridici memorarunt aliquando dolum esse bonum. POLIZIANO sylv 4,221 Herophileque idaea genus, praedoctaque Sabbe (zitiert von TEXTOR-I offic I p.272 und offic II p.74). WIMPFELING ep 22 non solum symbolicae ... praedoctus, sed etiam mysticae theologiae quam expertissimus fuit. MICYLLVS carm sig.*5v E tenebris igitur sese doctissima tandem | Carmina praedocti proripuere viri?
prenoveris, effer euge michi qua venia et qua ratione iuridici memorarunt aliquando dolum esse bonum. POLIZIANO sylv 4,221 Herophileque idaea genus, praedoctaque Sabbe (zitiert von TEXTOR-I offic I p.272 und offic II p.74). WIMPFELING ep 22 non solum symbolicae ... praedoctus, sed etiam mysticae theologiae quam expertissimus fuit. MICYLLVS carm sig.*5v E tenebris igitur sese doctissima tandem | Carmina praedocti proripuere viri?
Lexicographica: TLL (2x)