inhibitorius, -a, -um – verhindernd: RVTGERS Oxenstierna ep 2097 (1620) Hamburgenses, ne ea sententia exsecutioni mandaretur, in Camerā mandatum inhibitorium obtinuerunt, quo Duci, ne quid tentaret, iniungitur. BESOLD opus II p.205 cum Albertus Comes Mansfeldensis, ... vico cuidam ... spiritum et vitam, ut vocant, concedere vellet, Imperator Maxaemilianus, Anno 1514, Mandato inhibitorio id fieri noluit.
– subst., inhibitoria (sc. littera), -ae, f.: ARCHIV Török 295 (1543) Protestatoria et inhibitoria Valentini Therek de Ennÿng et fratrum suorum.