postulatiuus, -a, -um
fordernd: SALVTATI punct Interrogativus est quem post orationem postulativam solemus comuniter annotare. punctus scilicet planus, et super ipsum punctus longus, in formam cornu. FILELFO-GM ars 13 (1477) (tit) Postulatiua rei certae familiarissima epistola. ... Sinonima postulatiua rei certae (vgl. das Beispiel ibid. Rogo librum hunc mihi commodes) SCALIGER-JC ling Lat p.239 (1540) Sane modus ille rectius 'postulativus' dictus esset, cuius ratione comprehendatur etiam 'hortativus'. VOSSIVS-GJ gramm p.41 (1635) Quasi imperativus vocaretur, eò quòd semper illo utamur, quando imperamus, ac non potiùs, quia plurimùm imperamus, quando hoc utimur. Interea rectius ... postulativus diceretur, etsi ne quidem semper eo postulemus.
Lexicographica: TLL 0
|