dearticulo, -are, -aui, -atum – aufgliedern, strukturieren, ausprägen: SERRAVALLE comm Dante par 7,121-123 ex nihilo Deus illam animam humanam immediate a se facit et infundit corpori in feto, cito postquam corpus humanum est de natura dearticulatum. SALVTATI ep 5,22 ut aliquando tres tuos articulos planiore ratione dearticulem. FICINO Plotin enn 6,7,7 vestigia jam ejusmodi anima mundi prosequens peragendo , singulaque vestigia membratim dearticulando proprium perficiat opus (gr. διαρθροῦσαν). GAVRICVS sculpt p.155 (v. robustitas). AGRIPPA occ 2,52 Sunt siquidem nihil aliud characteres huiusmodi quam imagines male dearticulatae.