infulatus, -a, -um – die Bischofsmütze tragend: LVTHER conf Latom p.57 Si Concilium sine scriptura valet, et satis est infulatos et rasos illic congregari, cur non lignea et lapidea signa e templis congregamus, et impositis mitris et infulis dicamus illic Concilium esse generale? ERASMVS ep 1855 Ambrosius, frustra reluctans, pro praeside consulari fit praesul infulatus. SECVNDVS ep 1,5,3 G. quod rarum in infulatis hominibus apud nos spectatur. NEBRIJA comm Prud cath 9,4 infulatus, more pontificis infula indutus. CORDVS op poet p.234 En hic, quem petis alloqui, Cratonem | Praefectum Hessiae Episcopum, Quid haeres? | Mitratum tibi forte et infulatum, | ... | Esse ipsum, Deciane, credidisti. WIDL carm p.335 Nulla conspexi capita Infulata in coemeterio, | Nec coronatos apices Tiaris.