designatiuus, -a, -um – 1) bezeichnend: CLICHTOVE Antiluth fol.86v Neque in ipso canone est eiusdem rei per verba superflua inculcatio ..., sed ardentior pii affectus in deum excitatio uberiorque eiusdem declaratio per diversa verba unius pene rei designativa. CALOV Socin proflig p.124 oportet utique hoc nomen propriā significatione designativum esse non potestatis, sed naturae divinae. MARCK in apoc p.609 unde neque ullus Articulus designativus hic est additus. == in apoc p.1023 An nomen arboris singulare sit collectivum et designativum speciei, an verò unica ea fuerit, admodum disputant. – 2) bildend: SCVTELLIVS in Arist 429 Ante ingenium designat et quasi informat; postea manus designativas exequitur; et semper manus artificis mentem atque artem ac eiusdem ingenium sequitur.
– subst. f., designatiua, -ae, f., Kunst des Zeichnens: VERGERIO mai. mor 41 Erant autem quattuor quae pueros suos Graeci docere consueverunt: litteras, luctativam, musicam, et designativam, quam protractivam quidam appellant. De luctativa et musica dicetur postea. Designativa vero nunc in usu non est pro liberali, nisi quantum forsitan ad scripturam attinet ..., quoad reliqua vero penes pictores resedit.