poeticulus, -i, m. – Dichterling (dimin. peior. o. als Ausdruck der Bescheidenheit): FICINO ep 4,16 (1477) Tales igitur olim Poëticuli diuum Platonem a Graecis Apollinis filium ... iudicatum mordere non dubitarunt. NORTHEIM prim Lubec p.167 Conscripti ō patres, opus hoc Lubicographiale | Sit vestrum, vester sitque Poeticulus. == prim Lubec p.176 Felices cuncti vos viuite, viuite, patres, | Ad Christum memores vsque Poeticuli. ACIDALIVS ep p.431 si acrior quibusdam et vehementior in malis opinionibus et vitiosis moribus Poeticulorum nostrorum exagitandis visus sum.