imperditus, -a, -um – nicht zugrundegerichtet, nicht überwunden: VERINO Carlias 8,623 quin flore perenni | Corpora terribili durant imperdita morti. IAN PAN poem p.118 Tres superant arces; manet una imperdita certe | Porta. VIDA scacchia 433 Sed dexter tibi restat eques imperditus. == Christias 1,194 Iste autem quamuis mortalia membra caducus | Induerit, tamen est nostris imperditus armis. LOESCHER threni p.36 Quaeque diu steterant saevis imperdita bellis, | En gravis aetherei perculit ira patris. MAIOR-J delitiae Germ IV p.48 Stat factis contenta suis imperdita fama.