opinator, -oris, m.
– der etwas diskutiert, als möglich vorschlägt: BEROALDO mai. comm Apul 4 fol.92r (v. dogmatistes). LVTHER resol p.560 uia suasoria procedam; sic enim et illi opinatores et 
postillatores faciunt. STANIHVRST Hib p.38 permolestè nimirum tulit, opinatorem de re minimè controversa pueriliter dubitare. CAMPANELLA apol p.33 Galileus autem fidei fundamentis inhaeret; et de naturalibus loquitur sobrie, sicut testes observationum, non sicut opinator, uti facit Aristoteles de cerebro suo. MORHOF poem p.849 Et Cogitas, et Es. nec esse Te noris | Nisi Cogites, incogitans tui quanquam | Rerumque Cogitator ac opinator.
postillatores faciunt. STANIHVRST Hib p.38 permolestè nimirum tulit, opinatorem de re minimè controversa pueriliter dubitare. CAMPANELLA apol p.33 Galileus autem fidei fundamentis inhaeret; et de naturalibus loquitur sobrie, sicut testes observationum, non sicut opinator, uti facit Aristoteles de cerebro suo. MORHOF poem p.849 Et Cogitas, et Es. nec esse Te noris | Nisi Cogites, incogitans tui quanquam | Rerumque Cogitator ac opinator.
Lexicographica: TLL opinator (1x, CIC., sonst 'de exactore annonae militaris')