praeordinatio, -onis, f. – im voraus festgesetzter Verlauf, Vorherbestimmtheit: BENVENVTO comm Dante purg 6,121-123 Unde dicit: 'o è preparazion', idest, praeordinatio, 'che fai nell'abisso', idest, in profunditate ..., 'del tuo consiglio', idest, providentiae tuae. SALVTATI inv Lusc p.175 Verum exercituum Deus Sabaoth iuxta suae praeordinationis seriem cuncta perficiens. POMPONAZZI fat 5,5 Septimo ... dicit quod in ipsa praedestinatione duo sunt consideranda, scilicet ipsa praeordinatio divina, et effectus. Et quantum ad primum, ipsa praeordinatio divina precibus sanctorum iuvari non potest; effectus autem divinae praeordinationis sanctorum precibus iuvari potest. GVAZZO comp p.366 (incomprehensibilitas). SPINOZA ep 52 qua ratione ille humanam virtutem, quae ex libero mentis decreto oritur, simul concipiat cum Dei praeordinatione.
– lex.: PEROTTI ccopiae 10,60 praeordino, hoc est ante ordino, a quo praeordinator et praeordinatio.