dissentaneus, -a, -um – widersprechend, gegensätzlich, unkoordiniert: MERVLA in hom fol.101r non minus uidetur dissentaneum, graecos glaucopin dixisse Pallada. HARMONIVS-I Steph 718 Aiebat creditor portare se tibi pecuniam. | :: At edepol, hoc primum est dissentaneum, | Numquam cuiquam obolum crediderim. BVDAEVS stud lit fol.6v isti in homine probabili religione imbuto literarum lautiorum et optimarum doctrinam vitio vertunt, quasi dissentaneam (dissentientem corr. Budaeus postea). VIDA rep 2,123,4 totius mundi motus varios ac dissentaneos. WESTON parth III sig.C7r veritati haud dissentaneum Plutarchi dictum illud.
– lex.: PEROTTI ccopiae 17,14 dissentaneum, discors atque dissentiens.