extemporalitas, -atis, f. – das Abfassen eines (schriftlichen o. mündlichen) Texts aus dem Stegreif, Improvisation: POLIZIANO misc 80,16 Ego uero, qui nec scribere alieno stomacho libenter soleo, nec extemporalitati satis confido. PONTANO serm 3,17,15 Quod dictum et Alfonsum et qui circumstabant omnes maximum in risum extemporalitate ipsa provocavit. HVTTEN ep 31 (1515) Parce extemporalitati. Non dabitur reuidendi copia. VADIAN poet 13 p.96,26 Hic, quoniam de exercitii utilitate facta est mentio, extemporalitatis decorum subiungere est opus. == poet 13 p.97,13 Eobani Hessi - ut de his loquar qui mihi sunt noti - in carmine extemporalitas exploratissima est. VALERIANVS infel 2,25 'Sed nolim, dum Transpadanos recenseo, Andreae Maronis oblivisci, cuius felicissimam pangendis carminibus extemporalitatem nemo unus aetate nostra non admiratus est.
– lex.: PEROTTI ccopiae 18,14 extemporalitas, dictio sine praemeditatione (aus Suet.).