deuotor, -oris, m.
1) der um etwas bittet: PEROTTI ccopiae 60,2 Item a uoueo deuoueo, quod est destino, imprecor; a quo deuotor et deuotrix, qui aliquid imprecantur. 2) der jemanden verwünscht: DORPIVS or 4,5,3,7 theologos ...., divini verbi praecones, non Sathanicarum dirarum devotores.
Lexicographica: TLL* (1x)
|