| 
 
 deuotor, -oris, m. 
  1) der um etwas bittet: PEROTTI ccopiae 60,2 Item a uoueo deuoueo, quod est destino, imprecor; a quo deuotor et deuotrix, qui aliquid imprecantur.  2) der jemanden verwünscht: DORPIVS or 4,5,3,7 theologos ...., divini verbi praecones, non Sathanicarum dirarum devotores. 
 
Lexicographica:  TLL* (1x)
 
 |