praesumptor, -oris, m.
– der sich etwas anmaßt: BEBEL-H mamm sig.h1v quicquid vel a praesumptoribus, ut ita loquar, imperitis emendata peruersius vel a librariis dormitantibus vel a vitiosis 
interpretatoribus aut corrupta sunt aut mutata, corrigam non reprehendam (Zitat aus HIER. praef. Vulg. euang. p.2,4sq.). LVTHER op III fol.157r (1519) quòd Deus humiles misericordiae suae oratores amat, fastidiosos iusticiae praesumptores odit. HYPERIVS meth p.394 neque cum corporibus per coitum seminantur, sicut Luciferiani, Cyrillus, et aliqui Latinorum praesumptores affirmant, quasi naturae consequentiam servantes. FREHER Pal I p.11 At illi inter se diversi diversa sentientes, in praesumptorem huius rei, sc. indigna filiae Imperatoris Notariique sui copulatione, duras et varias dedere sententias.
interpretatoribus aut corrupta sunt aut mutata, corrigam non reprehendam (Zitat aus HIER. praef. Vulg. euang. p.2,4sq.). LVTHER op III fol.157r (1519) quòd Deus humiles misericordiae suae oratores amat, fastidiosos iusticiae praesumptores odit. HYPERIVS meth p.394 neque cum corporibus per coitum seminantur, sicut Luciferiani, Cyrillus, et aliqui Latinorum praesumptores affirmant, quasi naturae consequentiam servantes. FREHER Pal I p.11 At illi inter se diversi diversa sentientes, in praesumptorem huius rei, sc. indigna filiae Imperatoris Notariique sui copulatione, duras et varias dedere sententias.
Lexicographica: TLL (eccl.)