idolatricus, -a, -um
heidnisch: ALIGHIERI-P comm III Dante par 16,34-57 a tempore Martis, ydolatrici Dei florentinorum ante fidem Christi usque ad tempus eius. PICO-G adv astrol 12,2 fuit igitur utraque gens duarum rerum in primis studiosa atque perita, idolatricae religionis et mathematicae. LVTHER op 55,1 p.712 (1513/15) ipsi contaminati qui in terra habitabant in operibus idolatricis eorum. == op 40,2 p.343 (1532) diabolica, idolatrica et perversa cogitatione. MELANCHTHON mbw 1476 (1534) de illis abusibus, qui delent aliquos articulos fidei necessarios aut sunt idolatrici aut cogunt homines ad manifesta peccata. PALLADIVS-P iudic p.545 (1548) Papisticas vero ceremonias, ... quia non tantum pro maiori parte sunt inutiles ... , sed etiam quaedam idolatricae id est aperte pugnantes cum mandato Dei, quaedam superstitiosae et quaestuosae etc., non acceptamus. SLEIDANVS stat p.148 (1556) Corporis quidem exercitium esse possunt: sed si cultus accedat opinio, statim fiunt idolatrica. FORSTERVS-Ioh mai. dict sig.β4r Quid in ueteri translatione potuit uerti ... magis contumeliosum, quid Idolatricum magis et blasphemum, quam quod statim in prima de semine mulieris promissione pronomen in genere foeminino uersum est.
Lexicographica: TLL 0;
DVCANGE
|