| 
 
 suspiciosulus, -a, -um. 
  argwöhnisch: ERASMVS ep 55 (1497) mihi ipsi succensebam qui fuissem suspiciosulus. == ep 138 (1500) Verum non pessime spero ; malo enim hac in re candidior videri quam. BOCCHIVS-A symb 86 p.181 Porro suspiciosula | Paulum constitit luscinia. SARRAVIVS ep p.61 (1644) Male te suspiciosulum erga me fuisse ex postremis, quas ad te scripsi, cognoveris. 
 
Lexicographica:  GEORGES 0
 
 |