suspiciosulus, -a, -um.
argwöhnisch: ERASMVS ep 55 (1497) mihi ipsi succensebam qui fuissem suspiciosulus. == ep 138 (1500) Verum non pessime spero ; malo enim hac in re candidior videri quam. BOCCHIVS-A symb 86 p.181 Porro suspiciosula | Paulum constitit luscinia. SARRAVIVS ep p.61 (1644) Male te suspiciosulum erga me fuisse ex postremis, quas ad te scripsi, cognoveris.
Lexicographica: GEORGES 0
|