nauseator, -oris, m. – der Übelkeit hat (auch übertragen): PETRARCA fam 8,4,6 hec ergo (i. simplicitas vitae rusticae), que his nauseatoribus (sc. vitae urbanae) nonnunquam raritatis lenocinio tentantur, michi nature beneficio semper accepta sunt. GRAVINA-P ep ed. Casciano p.206 (1507) Quod, si qui forte fuerint qui hec neglexerint, hos tanquam nauseatores vel stomacho tam agresti preditos, ut lolium magis appetant quam triticum, illaudatos relinquimus.