addubitabundus, -a, -um
zweifelnd: BVDAEVS Aristoteles mund p.451 (1526) extiterunt qui sese admirari addubitabundi dicerent: qui fieri tandem posset, si e principijs contrarijs mundus constitit, siccis dico et humidis, frigidis et calidis, ut iamdiu non dissolutus fuerit atque interierit (gr. 396a33 τις ἐθαύμασε).
Lexicographica: TLL 0
|