synchronismus, -i, m. – 1) Gleichzeitigkeit: VSSHER op VIII p.130 (1650) p.130 Ejusmodi enim interregnum Synchronismus regum hic postulat. MICRAELIVS lex p.566 (1653) Historia alia est ... epitomica seu synoptica seu syntagmatica, qvae summatim recenset res gestas; alia diexodica, qvae plenam omnium rerum gestarum synchronismum et collationem tradit, omnesque circumstantias evolvit. LEIBNIZ ep II-1 57 p.167 (1671) Ex eodem principio aetheris circulati, motus marium, et ventorum, leges Refractionis, et Reflexionis, pendulorum synchronismos multaque alia naturae phaenomena deduxi. TORFAEVS hist Norv praef p.40 (1711) attendendum fuit rerum circumstantiis, investigandum, cui seculo qvaeqve res competeret, et ante omnia varii synchronismi indagandi, perpendendi, et inter se conferendi. – 2) ?: ACCVRSIVS-M dial (ca. 1513) sig.A2v Et tu sirempsiter, sinchronismorum neoterorumque polyhistor Appion et cor latinum.