Pylad(a)eus, -a, -um – wie Pylades (der enge Freund des Orestes): ERASMVS ep 159 (1501) tantum perfidiae in hominum amicitiis reperio, non his modo vulgaribus, verum his quoque quas Pyladeas vocant. == ep 1627 (1525) Et adsunt isthic quorum consuetudine possim vel reiuuenescere, Richardus Pacaeus, Pyladeus amicus. == ep 2773 (1533) Pyladea quaedam amicitia, quae mihi ... cum ... Hieronymo Frobenio intercedit. BARLANDVS ep 35 (1520) proximis hisce Bacchanalibus, vna cum Cordato, amico plane Pyladaeo, nos inuisas. CONTI-AM eloq p.144 (1550) Antonius Comes ... mihi plusquam Pyladaea necessitudine coniunctus. WOWERVS ep 43 p.297 (1603) qui caput suum vulneri tuo prorsus Pyladea animositate obfert. DIEMEN ep syll II II p.182 (852) (1606) Goltzius amicus mihi vere Pyladeus. ADAM vitae IV p.582 (1620) perpetuae tanquam Pyladaeae consuetudinis, quae ipsi cum Eberhardo Bidenbachio intercedebat. AAGAARD delitiae Dan I 47 p.521 (1643) Pro Felici in exteros abitu ... D. Viti Beringii Evergetae et amici vere Pyladaei. MILTON op lat ed. Fletcher p.714 (1654) quod et nonnulli sunt, quibuscum Pyladeas atque Theseas alternare voces verorum amicorum liceat. GARMANN ep p.368 (1672) amorem mihi tuum pertinaciter conserva; Ego Tibi meum fide Pyladea.
– lex.: ERASMVS eccles p.308 (1535) Duplex erit gratia, si epitheton tropo commendetur. Veluti quum dicimus: Viperinam obtrectationem ... aut querulam paupertatem, Pyladeam amicitiam, clamorem Stentoreum, caninam rabiem, diabolicam malitiam.