testula, -ae, f.
(übertragen) Kopf eines Kindes: ERASMVS nov test paracl p.148 (1516) Nam et altissime insidet et tenacissime haeret, quod primum rudis illa animi testula combiberit (zitiert von COMENIVS op did I p.142 (= Didactica magna, CAP. XXIV. Pietatis instillandae, Methodus). BREDALINA spes p.10 (1671) quibus tanquam purissimo verae virtutis succo imbuatur recens mentis testula futuri regis, quae odorem suum in omnem usque vitam ita sit redditura.
Lexicographica: GEORGES* ('concha')
|