immolator, -oris, m. – der opfert: MANETTI c Iud 1,42 (ante 1459) Quid enim sancti an religiosi talibus immolatoribus esse potest. ANNIVS VITERB antiq sig.B3v Vnde Sagam Festus pro sacerdote expiatrice exposuit, et diuus Ieronimus libro interpretationum / pro sacrificulo et immolatore idest pontifice interpretatur. MVRMELLIVS scop 71 (1517) Popam Calepinus et quidam alii pinguedinem esse tradiderunt errore haud dubio, cum teste Hermolao Barbaro popae dicantur victimarii, hoc est, victimarum immolatores. FISHER op p.218 (1525) Quando igitur ipse Christus tum fuerat operator, consecrator, immolator, illos apostolos etiam operatores, consecratores, et immolatores huius sacrificii constituit.
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,302 Unde fit imolo uerbum, quod est sacrifico et quasi molam spargo; a quo imolator, imolatrix, imolatio.