substes, -itis m. et adj. – der in der zweiten Reihe steht, Unterstützer: PETRVS MARTYR orb nov 1,10,6 De libellum ... placuit ... 'Decimi libelli' titulo munire, tanquam huius turmae substitem et tergi ductorem. == orb nov 5,6,39 Ordines instruit praestites et substites deligit, agmina componit, carpit iter sub nocte silenti. == orb nov 5,9,53 Ex rebus huiusmodi referunt multa. Uno giganteo sermone, qui harum significationum, veluti formidabilis substes Atlas, terga tueatur, extremum statuo marginem hunc fulcire. LAETVS-E Marg p.217 Post alij Proceres et turba infracta sequuntur, | Substite qui valido primorum robora firma | Ceu fulcire basi. == Christian p.202 Post illos ceu substites triariique nobilitas progressa est. VRSINVS doctr I p.118 filius Dei, etiam ante Iesum natum ex virgine substite et nunc in assumta humana natura habitans personaliter.