praecalleo, -ere, -ui
1) sehr genau kennen: ANDREAS-Bernardus vita Henrici p.55 (1505) Maroniani et | Templi margine iam sedet poeta, | Et iunctae pede vocis et solutae | Praecallet numeros. BONOMI ep ed. Hankins 80 p.639 (1521) Quo pacto medicus medicinam fideliter et tuto exerceret nisi utrumque hominem adamussim praecalluerit (oder 'vorher wissen'?). CAMERARIVS-Ph medit III p.231 (1602) Husogastus nomen est non tam Oeconomi, quam eius, qui vsum domesticum et consuetudinem praecalleat, ac priuatorum hominum rationibus consulere possit. 2) vorher wissen: VALERIANVS hierogl p.96 (1556) Quod Cyzici quidam cum observasset, consecutus opinionem est apud omnes, ut ventos qui spiraturi essent, ex se ipse praecalleret.
Lexicographica: TLL 0
|