gradator, -oris, m.
der geht, ausschreitet: BEROALDO mai. Pico-G ep p.402 (1491) tu gradatoris gradu arctam uirtutis uiam conscendisti, nos testudineo ac formicino incessu conscendere conamur (= TAEGIVS-F ep ed. Hankins 78 p.633 (1516)).
Lexicographica: TLL 0;
ma.
|