uellicator
uellicator, -oris, m. – der (zu Unrecht) kritisiert, verdirbt: POLIZIANO misc 9,6 Tum ob id in scribendo quoque iactantior, atque omnium prae se contemptor, omnium quam minima occasiuncula cauillator, et sine discrimine uellicator. DORPIVS dial p.82 quod putet neminem huc neque nasos, neque ciconias, neque stomachos, neque aculeos denique vellicatorum turbam attulisse. ROMMINGIVS opusc sig.C2r Carmen execratorium Joannis Romming in perditissimum Zoilum singulorum codiculum [!] vellicatorem. LVTHER op 25 p.314 Porro qualem Christus hic se esse dicit, talis est Ecclesia hodie et omnibus temporibus, exposita scilicet percussoribus et vellicatoribus. BARTH ser ioc p.69 Arrosos modo, vellicator, ungues | Lenta sub scabie terit Vibennus.
Lexicographica: GEORGES 0; LATHAM

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, uellicator, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 13.04.15

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.