confectrix, -icis, f.
1) die vollendet, herstellt: ROTH-Ioh Heimburg ep ed. J. 3 p.311 (1454) quippe apibus mellis et dulcoris confectricibus aculeos inditos esse videmus (von da SCHEDEL-He ep 69 (1466)). BEMBO imit p.57 Itaque duas illas in animis nostris egregias plurimarum maximarumque rerum confectrices aemulationem atque spem habeamus. MVRET-MA or I 6 alius amplexari eum, alius ad genua accidere, alius fortem illam dexteram barbarorum domitricem, Hispaniarum liberatricem, victoriae confectricem, exosculari. 2) die zu Ende bringt, erschöpft (aus LACT. inst. 7,11,5 ipsa confectrice rerum omnium vetustate): HERGOTT virt p.181 quod non possit aut hominum invidia saeviente absumi aut vetustate omnium confectrice consumi? TWYNE Albion p.38 partim hominum iniuria, partim ipsa rerum confectrice vetustate.
Lexicographica: TLL (4x, LACT., AVG.)
|