culpito
culpito, -are – (jemandem o. etwas) die Schuld geben: PICCOLOMINI Chrysis p.390 Quid hic secum duriter amorem culpitat? == ep III-1 90 (1453) plus ne merita hominis tandem cognita premiataque laudem, an diutius neglecta postpositaque culpitem. == somn p.67 Apud Sozomenem et hoc, quod Greci culpitant, et quo pacto confutentur, scriptum est. SCHEDE melet p.291 sit pudor, insolens | Si lingua veri culpitetur.
Lexicographica: TLL (1x, PLAVT.); DVCANGE

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, culpito, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 03.12.14

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.