cantilatio
cantilatio, -onis, f. – melodische Aussprache, Melodie: REVCHLIN ep 139 p.56 (1506) Sunt enim plus ornati quam necessarii studii emblemata, quippe quae conferunt ad solam prosodyam sillabarum, quam cantilationem veteres pronunctiationi addebant distinctam et partitam in accentum acutum, gravem et circumflexum. CALVISIVS exerc p.77 Cum enim homines communicatione sermonis, qua praecipuè à bestijs differunt, relictis sylvis et solitudinibus congregarentur: paulatim ille sermonis usus excultus est, et rythmi excogitati, quos ut sono vocis paululum variato, in modulationis forma proferrent, avicularum cantilationes videntur esse imitati.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, cantilatio, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 06.08.14

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.