cantilatio, -onis, f.
melodische Aussprache, Melodie: REVCHLIN ep 139 p.56 (1506) Sunt enim plus ornati quam necessarii studii emblemata, quippe quae conferunt ad solam prosodyam sillabarum, quam cantilationem veteres pronunctiationi addebant distinctam et partitam in accentum acutum, gravem et circumflexum. CALVISIVS exerc p.77 Cum enim homines communicatione sermonis, qua praecipuè à bestijs differunt, relictis sylvis et solitudinibus congregarentur: paulatim ille sermonis usus excultus est, et rythmi excogitati, quos ut sono vocis paululum variato, in modulationis forma proferrent, avicularum cantilationes videntur esse imitati.
Lexicographica: TLL 0
|