uaniloquidorus, -i, m.
Lügner: DANTISCVS ep 6230 (1544) Qui scire vaniloquidorus quivit de mensura et pretio, cum ego, qui illi compactam sarcinulam tradidi, quomodo haec habeant, ignorabam. GRETSER Luth p.166 Nullus eorum, quae iste vaniloquidorus blaterat, sibi conscius est.
Lexicographica: GEORGES (1x, PLAVT.)
|