stultiloquus, -a, -um – dumm redend: LOCHER navis sig. β3r Rusticus imberbis iuvenis, curuaeque senectae | Turba venit, pueri stultiloquusque parens. LVTHER op 1 p.494 De stultiloquio vero et scurrilitate ad hunc locum non pertinet, quanquam illa duo nunc apud honestissimos et religiosissimos adeo dominentur, ut eoipso velint honesti videri, quo stultiloqui et scurriles sunt. BVLLINGER orig err fol.69v omnes novitates vocum et stultiloquas adinventiones abiicimus. DRIEDO lib Christ p.58 venialia ... peccata, qualia sunt levis ira et ociosum verbum, stultiloqua quaedam et vaniloqua ociose dicta, facta, et cogitata. IANSENIVS-C Gand. in Salom p.407 peccatores scilicet stultiloqui, et maximè superbi.
– lex.: PEROTTI ccopiae 70,49 Et stultus, ... Ab hoc fit ... stultitia et stultiloquus, qui stulte loquitur.