pentaglottus (-tos), -a, -um
fünfsprachig: CANTIVNCVLA-C ep ed. R. 12 p.48 (1529) neque graece nesciebat, etiamsi dissimularet : cetera pentaglottos erat. LAVRENTIVS A BRVNDVSIO op 2A p.97 Quid igitur de Luthero dixisset ... D. Hieronymo celebratus ut vir sanctissimus, Sacris Litteris eruditissimus et pentaglottos, quinque linguarum peritissimus?
![]() Lexicographica: TLL 0
|