commissiue, adv. – begehend, ausführend: LVTHER op 3 p.74 "Si reddidi" scil. subtrahendo bonum vel respondendo malum verbo vel opere, sicut tamen potui positive privative vel commissive vel omissive "retribuentibus mihi mala" Judeis malum pro bono meo. == op 43 p.411 Sicut nostri Principes non solum omissive, sed gravissime et commissive peccant suis venationibus. QVENSTEDT theol II p.65 Illa sunt, quae admittuntur directè contra Deum, vel aberrando circa obiectum cultus religiosi, vel circa modum eius, sive in interno, sive in externo cultu, idque vel commissivè, vel omissivè.