brentator, -oris, m.
Weinhändler: ARCHIV Bologna ed. Duranti 38c p.362 (1454) quod tempore incendii alii brentatores veniant cum eorum brentis ad ipsum ignem et pro igne extinguendo. ARCHIV Bologna ed. Duranti 38g p.376 (1454) qui tempore dicte electionis sit scutifer, brentator,
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Lexicographica: TLL 0;
MLW, DVCANGE
Etymologie: brenta = Weinfaß aus Holz
|