subtimide, adv. – etwas ängstlich: TOMMASI Guarino ep 204 (1421) quod subtimide admodum postulaverim. ERASMVS ep 300 (1514) quod viderem Episcopi sententiam subtimide scriptam esse. GIOVIO hist II 1 p.423 ita ut quidam eunuchus ... eum, cunctantem subtimideque perplexum ... insolenter obiurgaret. BISSELIVS ant nov fol.*3v Inter eos autem, et ego tunc aliquid scripturiebam potius, quam scribebam; in munificentiae Tuae laudes effundi gestiens: subtimide tamen; et, vel actum agere, mihi visus; vel minus circumspecte laudaturus. GWINNE laud mus p.82 ego nec perlibenter venio quia subtimide venio, nec repugnanter venio quia non invite venio. NORCOPENSIS Atl I 8 Sic sensim et subtimide, ad Platonis Cynosuram, iter in Atlanticam insulam aperuimus (zitiert nach Helander 2004, S.104).