concitatrix, -icis, f. – die antreibt: GVARINO Strabo 5,4,4 quod terra ipsa suapte uirtute praeliorum concitatrix est. PEROTTI ccopiae 1,32 quoniam ea terra praeliorum concitatrix fuit, dum ibi gigantum bellum exarsit. MVRET-MA or I 7 (1563) Quid ego nunc de perturbatrice humanarum rerum, optimi cuiusque ingenii corruptrice, concitatrice bellorum omnium, ambitione ... verba faciam? CASE sphaera 8 Platonem refellit, qui Phrygiam concitatricem affectuum cum Dorica moderatrice virtutum coniunxit. SALMASIVS ep I p.45 (1643) Hujusmodi Furiarum furorumque concitatrices censebantur Graecae Erinnyes.
– adi.: PEROTTI ccopiae 6,35 Haec Graeci eodem satyrii nomine appellant et in totum omnem herbam, quae huiusmodi concitatricem uim habet.