scaiola, -ae, f.
eine spirituelle Kraft (bei Paracelsus): GOHORIVS compend p.151 Atqui ad hunc modum abiit e Nymphididica natura, interuenientibus scaiolis in aliam transmutationem permansura Melosynae, si difficilis ille Adech annuisset, qui vtrumque existit, cum mors tum vita scaiolarum. DORNEVS dict Parac p.83 Scaiolae sunt spiritales mentis et animi vires, proprietates, virtutes atque potentiae.
Lexicographica: GEORGES 0
|