oratorculus, -i, m.
schlechter Redner: HVTTEN ep 234 (1521) duobus parum honestis demissis ab urbe huc oratorculis cum mandatis mirum in modum imperiosis. ERASMVS ep 2126 (1529) Itidem apud vos Epistola nescio cuius excitauit pseudomonachos, qui Pantalabum oratorculum subornarunt. HYPERIVS or laud Ringelberg p.677 (1531) ut non cum huius tempestatis uanis forte aliquot oratorculis ... de literarum primatu contendere possit. PICCART observ III p.237 mirifice pro nobis faciunt adversus Graecos istos Oratorculos. MILTON op lat ed. Fletcher p.843 At quam aegre temperaret ā risu vel ipse, si in vivis esset, Heraclitus, si forte hosce cerneret, si Diis placet, oratorculos.
Lexicographica: TLL 0
|