oratorculus
oratorculus, -i, m. – schlechter Redner: HVTTEN ep 234 (1521) duobus parum honestis demissis ab urbe huc oratorculis cum mandatis mirum in modum imperiosis. ERASMVS ep 2126 (1529) Itidem apud vos Epistola nescio cuius excitauit pseudomonachos, qui Pantalabum oratorculum subornarunt. HYPERIVS or laud Ringelberg p.677 (1531) ut non cum huius tempestatis uanis forte aliquot oratorculis ... de literarum primatu contendere possit. PICCART observ III p.237 mirifice pro nobis faciunt adversus Graecos istos Oratorculos. MILTON op lat ed. Fletcher p.843 At quam aegre temperaret ā risu vel ipse, si in vivis esset, Heraclitus, si forte hosce cerneret, si Diis placet, oratorculos.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, oratorculus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 02.12.09 04.07.17

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.