anicularius, -a, -um
altweibermäßig: BONFINI dec 2,6,61 Imperatorem ... conviciis provocavit, quod neque augusto neque regio, sed aniculario tantum nomine dignus esset, quando anicularum more situ obsitus in sordido semper otio versaretur.
Lexicographica: TLL 0
|