corrusticor, -ari – sich zusammen auf dem Land aufhalten: FICINO ep 7,32 Vides, Philippe, cum Valori scripturus essem, fere Tarducio me scripsisse. Quid mirum? Nempe et uterque sibi inuicem unus et mihi unus uterque. Quo etiam fit, ut, siue lyram pulsem, siue carmina canam, compulset alter et concinat alter, sed heus, Valori, nonne corrusticari sacros hos dies constitueramus non agri, sed animi colendi gratia? Iamque inuicem dedissemus uerba, nisi, quod conuiuunt semper, non corrusticari non possent, sed hoc interest, quod ego te duce Maianum agrum petiturus eram, nunc uero contra Caregianum ipse me duce petisti.