philotheorus, -a, -um
der philosophiert: BVDAEVS
stud lit p.25 (
1532) ipsi philotheori ubi iam ad arcem sapientiae conscendere coeperunt. ==
transit p.155 (
1535) ut ad philosophiam redeamus a nobis institutam, quam ego
![](../gif/pfeil.gif)
philotheoriam facile appellauerim ... ; cum uita philotheori militia quaedam sit intestina, angustijs impeditis interdum, trepidisque consilijs obnoxia. ==
transit p.208 disciplina euangelica, cuius alumnus esse debet ... homo philotheorus. ==
transit p.228 Quocirca strenuissimo cuique
![](../gif/pfeil.gif)
philotheoriae studioso ... hoc omni animi contentione faciendum est, in orthodoxiae ut portum recta uia, a maiorum, ut dicitur, gentium Philotheoris inita atque munita, sese conferat.
![](../gif/tab.gif)
lex.: (
betreffend die richtige Lesart in CIC.
fam. 7,16,1) POLIZIANO
misc 87,5-6 (
tit Quod erat in Ciceronis epistola uocabulum philotheoron, corruptum dein improbe in nomen, quod est Philocteten) Nam in eo
codice sic erat: "Deinde quod in Britannia non minus philotheorum te praebuisti, plane non reprehendo". Nam philotheorus is est, qui spectationum studiosus, qualem se Trebatius in Britannia praebuerat, dum praelium fugitans, otio se asserit in armis mediis (CIC.
fam. 7,16,1
φιλοθέωρον ed. recc.). CRINITVS
disc 3,12 Ex his autem verbis nemo est qui non videat Philoctetem esse legendum, non Philotheorum, quando et veteres quoque codices huic sententiae astipulantur. Quod ego cum Politiano retulissem, ingenue quidem et amice professus est non fines modo se hac in re, sed ipsam quoque possessionem concedere.