contrectator, -oris, m. – der anrührt, berührt: LVTHER op 7 p.731 porro neminem non ignominia consumptum esse, qui illorum clericorum quicquam contrectarit aut ipsos non adoraverit digne et satis. Non intelligunt enim, has esse operationes erroris in signis et prodigiis mendacibus Sathanae, cum ideo malum accidat contrectatoribus, non quod tam sanctae sint res istae ... . BVDAEVS op I p.184C animarum iste contrectator proteruissimus, mentium ... castarum interdum conscelerator ac constuprator, tranquillitatis animi peruigil solicitator ..., constantiae labefactator, fidei attentator, temerator innocentiae. WOLF-I in Ios sig.a5v Idololatrae Christum eiiciunt, temerarii inspectores et contrectatores sacrae scripturae seipsos vita privant.